Schaduwkind
“Dankzij de muziek van Corrie van Binsbergen gaan de woorden weer door mij heen alsof ze voor het eerst bestaan.” — P.F. Thomése
P.F. Thomése leest delen voor uit Schaduwkind, dat hij schreef na de dood van zijn dochtertje. Tegelijkertijd ontrolt zich een muzikaal scenario, geschreven door Corrie van Binsbergen geïnspireerd op het boek. Voor Schaduwkind stelde Corrie van Binsbergen een 11-tallig strijkensemble van studenten van het VU-Orkest samen, in combinatie met improvisaties van haarzelf op elektrische gitaar en Albert van Veenendaal op geprepareerde vleugel.
Lees hier wat Thomése schrijft over het project.
In overleg met de auteur heeft de componiste de keuze van de tekst en de volgorde uit het boek gemaakt. Zo komt het tot een geheel van tekst en muziek. De compositie stoelt op een aantal gegevens. Enerzijds de hoge f die als onaf wordt ervaren die niet oplost; schaduwkind. Anderzijds de toonsoort E groot, voor de euforische toestand toen Isa net geboren was. Een twaalftoonreeks voor het geen houvast meer hebben, de werkelijkheid als abstract ervaren.Van Binsbergen componeerde in 2012 voor het VU-Orkest, dat bestaat uit studenten van de Vrije Universiteit Amsterdam. Op tour met het orkest naar Rusland ontstond het idee om musici van het orkest te betrekken bij haar projecten. Voor Schaduwkind stelde ze een 11-tallig strijkensemble samen in combinatie met improvisaties van haarzelf op elektrische gitaar en Albert van Veenendaal op geprepareerde vleugel. De preparaties van de vleugel produceren soms gamelan-achtige, dan weer onheilspellende percussieve klanken die wonderlijk schoon mengen met strijkers en gitaar.
“Dankzij de muziek van Corrie van Binsbergen gaan de woorden weer door mij heen alsof ze voor het eerst bestaan. Word ik daar dan niet afgrondelijk verdrietig van? Nee, integendeel. Het geeft mij voor even terug wat ik voor eeuwig verloren heb.” (liner notes van Thomése bij Schaduwkind Suite, lees hier de complete liner notes)
P.F. Thomése debuteerde in 1990 met Zuidland, een verhalenbundel waarmee hij de AKO Literatuurprijs won. Sindsdien schreef hij alom geprezen romans, verhalen, essays en novellen. Zijn grote internationale doorbraak kwam met Schaduwkind (2003) dat in twintig landen werd uitgebracht.
Recensie Schaduwkind Suite — Jazzflits, Herman te Loo (20-10-2014)
Schaduwkind – variaties — Jaap Timmers, Haarlems Dagblad (01-02-2014)