Corrie van Binsbergen 

> Meer over Corrie van Binsbergen Solo

Corrie van Binsbergen gitaar

A period of self reflection came more or less by accident for Corrie van Binsbergen. And also the recording of a solo album came actually unplanned. She sat down, unprepared, tabula rasa, in the studio. The result is a time document, a self-portrait, a contemplative album.

tekst CD-boekje Self Portrait in Pale Blue
In augustus 2013 had ik studio Fattoria besproken. Het beoogde project ging echter niet door. Pianist en goede vriend Albert van Veenendaal opperde de dagen dan te gebruiken om zelf een cd te maken. Een solo album. Na aanvankelijke twijfel (wie zit daar nou op te wachten en wat ga ik dan voor stukken opnemen?) nestelde de gedachte zich toch in mijn hoofd. Oké. Ik ga daarheen, maar dan ook echt totaal onvoorbereid. Tabula Rasa. Gaan zitten en spelen en zien waar ik sta. De enige opdracht aan mezelf was om tijd te nemen, tijd toe te laten. Het te laten duren en liefst zo min mogelijk noten te spelen.

Een periode van zelfreflectie kwam voorjaar 2012 min of meer door toeval op mijn pad. Door een breuk in m’n linkerhand kon ik maandenlang niet spelen en was het onzeker of het ooit weer zou gaan. Na 30 jaar in de stad gewoond te hebben zijn we verhuisd naar het platteland. Ik ben ouder. De dood van mijn moeder. Ik hoor het terug in de opnames; het is een soort tijdsdocument geworden, een zelfportret.

Na drie opnamesessies was ik op dag 2 een beetje ‘uitgepraat’. Chris Weeda stelde voor om wat losse soundscape tracks op te nemen om daarna overheen te spelen. De inspiratie werd daardoor eigenlijk vanzelf weer getriggerd. Dank Chris! Ook voor het fantastische geluid en de fijne ruimte daar in Osnabruck.

Albert, dank je wel voor de suggestie een solo-cd op te nemen, ik had het uit mezelf niet gedaan. Ook dank voor je luisterend oor naderhand en hulp bij de keuze van de tracks.

Dank Hein, voor het daar zijn in de studio en vooral voor het er altijd voor me zijn.

Opgedragen aan mijn moeder.